Benim 2 Fısıltı Tünel

Mükemmel gitti. Işık gördü. Yürüdü üzerine. Benzemedi ilk önce beklediğine, olsun deyip devam etti tünele doğru. Sonra mutluluk sertçe çarptı, ama çok sert. Bir tarafları yeşerdi, çok hem de çok yeşerdi... Biriken tarafları öldü, hem de hiç vakit kaybetmeden, hem de hiç kalmadan.

- Ne yaptın sen yaa!!?
- Sus! Hiç konuşma! Bir süre sesini duymak istemiyorum
- Yaa ama ne yaptın sen!!

Kaşları aptallığından kurtuldu, anlam kazandı. Gülüşü değişti, sivrileşti...

Benim 2 Fısıltı Kor

Yatağının üzerinde, önünde iletişim gereci, başını onun dizine yastlar gibi, uzanmış koluna diz taklidi yaptırırken... Arkada daha biraz önce onun ruhundan geçmiş tınılar, saatlerce çalar çalar çalar, taa ki üzüntüsü, ıslak gözlerini yora yora kapatana, uyuyana kadar... Uykuya dalmadan hemen önce;

- Ne yaptın şimdi sen Allah aşkına?
- Kahretsin! Bilmiyorum!
- Ya yine aynı şeyi yaptın!
- Evet! Yapmak zorundayım, zorundayım! Ona dokunuyorum, onu yakıyorum!
- Neden? Neden yapmak zorundasın... Yalnızca akıversene onun ruhuna, aka aka doldursana onu da, neden sorguluyorsun bu güzelliği... Güzelsiniz işte ikiniz de, güzelsiniz... Neden karıştırıyorsun ardını...
- Tutamıyorum kendimi, dayanamıyorum artık
- Kim söyledi bunun kısa ve kolay bir yol olduğunu? Bunu bilerek yürümüyor muydun zaten?
- Evet ama çok güçsüz düştüm! Ona bu kadar yakınken, aynı zamanda bu kadar uzak olmaya dayanamıyorum... Seviyorum diyorum!

Gerecin üzeri ıslanır. Yarım yamalak siler üzerini, sonra da gözlerinin altını... Ordaymış gibi izler fotoğraflarını...

- Çok istiyorum! Çok!
- Fazla istiyorsun!
- Biliyorum, kahretsin biliyorum, tutamıyorum kendimi...
- Hadi uyu artık, erken kalkacaksın
- İstemiyorum, uyutamıyorum kendimi! Bu aptal, ne yapacağını bilemez halime dayanamıyorum, ölüyor ruhum, büyüye büyüye ölüyor
- Her şey çok güzel olacak, hadi ört üstünü
- Bana rağmen mi, bu kadar fazlama rağmen mi? Olacak mıyız? Olabilecek miyiz? Bu fazlalığım taşmayacak mı? Taşınca ortalığı şimdiki gibi sel almayacak mı, boğmayacak mı ikimizi de, yakmayacak mı selin buz gibi soğuk suları tenimizi?
- Yakacak.
- Sadece onu istiyorum ben. Başka bir şey istemiyorum! Biri bana bir yol göstersin, saçmalamalarımın önünde dursun. Onun elini tuttuğum, sarıldığım, kokladığım, doya doya koklayabildiğim ana ulaşan yolun haritasını versin! Nereden gitmeliyim, nerden?

Bazen fazlası yakarmış sevginin... Yanıp bitmesin diye kor kor bırakırlarmış ateşi, kor kor kırmızı kırmızı kalmalıymış... Tekrar alevleneceği zamanı beklermiş ateş, tekrar körükleneceği zamanı. Ateş olup, yakı yakıvermeden ısıtmak, sıcacık etmek ne de zormuş...

Onun 1 Fısıltı Müneccim?

Kalakaldı... Yatağının önünde, yerde, boylu boyunca, uzunca... Başını ellerinin arasına aldı. Dudaklarını ısırdı. Elleri titriyordu... Arkada onun en çok sevdiği parçalar kıra kıra dönüyordu, pamukla keser gibi kesiyordu yüreğini...

- Nostradamus muyum yoksa müneccim mi?
- Hiçbiri
- Neden bana onlardan biriymişim gibi davranıyor peki! Neden hep üzerime geliyor
- Ne yapmasını bekliyosun? Seviyor... O seni geleceğinde öyle güzel bir yere koymuş ki...
- Hiçbir şey bilmiyorum ben. Nerden bilebilirim ki yarın ne olacağını. Ne olacağını bilmeden onu geleceğimin cümlelerine nasıl dahil edebilirim ki?
- Aslında biliyorsun, en az onun kadar biliyorsun
- Bilmiyorum
- Onun her şeyden emin olduğunu, bildiğini, gördüğünü mü zannediyorsun ki. Seninle şu an yaşayamadıklarını, yaşayamadığı zamanları, ileride yaşamayı her şeyden çok istediği zamanın toplamından çıkarıp gülümserken her şeyi bildiği için mi böyle kesin konuşabiliyor zannediyorsun?
- Nasıl konuşabiliyor ki bu kadar kesin!
- Onunki bilmek değil ki, istemek. Kanaya kanaya istediğini gösteriyor sana görmüyor musun? Bir zaman sonra onunla olacağının hayalini görmek istiyor gözünde. O da biliyor hayatın binbir süprizlerle dolu olduğunu, o da biliyor yarına sağ çıkıp çıkmayacağımızın bile belli olmadığını ama işte onun hissettiklerinin tümüne biz umut diyoruz, bilmek değil.
- Onu üzmek istemiyorum
- Üzüyorsun
- İçimdekini söylesem bugün, her şeyiyle, tüm hissettiklerimle, ne olacak? Ne olabilir ki? Ona yanlış umut vermekten, onu umutlandırmaktan başka ne yapmış olurum ki? Umudun suya düşmesi onu daha çok yaralamayacak mı? Yaralanmasın istiyorum, kötü mü?
- Evet, kötü. Bırak herkes kendisini kendisi korusun. Hayat bu! Her zaman kırar insanı, her zaman. Kim kırılmadan, düşmeden yürümüş hayatında, tabi ki kırılacaksın, tabi ki düşeceksin. Eğer bu yürek ezilmelerin olmasa zaten yaşamıyorsundur bile. Yaşamak bu demek...
- Ona bilmediğim bir şeyi söyleyemem
- Onu sevip sevmediğini bilmiyor musun?
- Biliyorum, onu birçok kez söyledim, hiç huyum olmasa da... Zaten ne gerek var ki, o 2 kelime 13 harfe, tüm ruhum onu sevdiğimi gösteriyor, her bakışım ona akıyor zaten...
- Emin misin?
- Ne demek emin miyim... Tabi ki eminim!
- Peki?
- Ne peki?
- Peki sonra?
- Sonrası yok işte! Anlamıyor musun, sonrası yok! Bilmiyorum sonrasını, düşünmek istemiyorum, ben yarınımı göremiyorum bile!
- İşte onu soruyorum ben de. Neden göremiyorsun?
- Çok bulanık, çok karışık.
- Elini uzattın mı peki hiç karışıklıkların arasına, onları en azından bir kısmını koymak istediğin yerlere koyup, sonra baktın mı? Yani karışıklığı gidermek için ne yaptın?
- ...
- Hiçbir şey, değil mi?
- ...
- Hiçbir şey yaparak nereye gittiğini sanıyorsun ki?
- Bilmiyorum!
- Ee bil o zaman be salak kız! Kendi hayatını film izler gibi izlemesene! Kararlar alsana ufaktan. Öyle kocaman kocaman kararlardan da bahsetmiyorum. Küçük, en küçük şeylerden başla. Koysana birilerini bir yerlere, hakettikleri değerleri insanlara bi' güzel dağıtsana. Yükseltsene bazılarını, diğerlerini itsene, ya da her şeyi itip sıyrılsana, en azından hareketlendiğini görsek ya, "Aaa, hakkaten ama bu kız yaşıyormuş baksana, nasıl da çabalıyor" diyebilsek ya, kaçmasana, kaçtığın yerde sen yok musun ki? Kaçınca neyden kurtulmuş oluyorsun ki? İnsan hayatından kurtulmaya çalışır mı? Kurtulmaya çalıştığın hayatı sevişecek kadar çok sevdiğin hayata döndürmek için bir şeyler yapsana
- Kolay değil...
- Kim kolay dedi ki?
- O kadar güçlü değilim işte, değilim diyorum!
- O zaman ona kızmaya hakkın da yok maalesef. Onu nereye koyduğun bile belli değil daha.
- Ya nasıl belli değil! Nasıl belli değil.
- Değil işte, her ne kadar çırpınsan da belli değil, senin ne hissettiğin ona geçmiyorsa nasıl bilsin ki?
- Hep güzel olalım istiyorum ben.
- Nasıl yani? Ne yapmasını bekliyorsun ki... Böylesine yanarken, hem senin yanında dursun hem de seni yakmasın mı? Eğer yanında durup seni yakmasaydı şüphe etmen gerekirdi onun sevgisinden, halbuki çocuk hem kendisi hem de seni cayır cayır yakacak kadar içinde bellemiş, görmüyor musun?
- Neden teklikeli sulara giriyor ki, neden bilinmezleri sorup duruyor ki bana, neden böyle güzel olamıyoruz, hep güzel kalamıyoruz. Çok güzel oluyoruz biz aslında...
- Ne yapsın yani? Her ikiniz de eğlenmesini bilmiyor musunuz? Her ikiniz de birileriyle ya da başkalarıyla ya da kendinizle birlikte kahkahalar atmasını beceremiyor musunuz ki zaten? Farkı ne aranızdaki ilişkinin o zaman? Diğerleriyle gülüşlerinizden farklı olan yanı ne onunla yaşadıklarınızın? Bunu ona hissettirdin mi ki hiç? Onu yaklaştırtmadın ki hiç... Ki zaten o da sana olan tahmin edemeyeceğin kadar büyük saygısından tuttu kendini, aklıyla durdurdu kendini... Ama görmüyor musun içindeki şey aklını dövmeye başladı, aklını, zekasını dövüyor duyguları görmüyor musun?
- Durdurmasaydı! Keşke...
- İkinizin de gülüşü dünyalara bedel. Ona verdiğin değeri artık ona da hissettir. Birlikte gülüşlerinizin farkını ona hissettir. En azından ona geleceğinde bir etken olabilecek kadar değer verdiğini göster.
- Ona değer vermiyor muyum sanıyorsun!
- Demek ki bu hissini ona geçirememişsin. Hissedemiyor, göremiyor kendi değerini senin gözünde, farketmiyor musun? Çırpınıyor kendini senin gözünde görebilmek için. Ama sen hep gözünü kapıyorsun korkundan. Korkuyorsun onu sevmekten...
- Evet, çok korkuyorum! Bilmiyorum! Bir sürü işim var yapılacak, bir sürü sorumluluğum var... Yarına erken de kalkmam lazım zaten! Üff bir de bu üzerine!
- Evet, tek işi, sorumlulukları olan sensin. Kendine bahaneler, erteleme sebepleri bulmayı bırakmalısın bence. Ertelemek sadece acını uzatacak. Böyle devam edemez. Bir şeyler yap, yoksa sönümlenecek, göz göre göre yanıp yanıp bitecek o, bitecek diyorum...

Benim 0 Fısıltı Uzak

Yarım saattir baktığı kitabın sayfasında daha bir cümleyi bile bitirememiş, yarım bıraktığı cümlenin virgülünde takılmış, dışarıda yağan pis yağmura bakarken...

- Üzgünüm
- Ne için?
- Olacaklar için... Seni bekleyen, seni üzecek olanlar için...
- Susar mısın!
- Üzgünüm ama uzak
- Biliyorum!
- Bence gerçekten bilmiyosun
- Biliyorum ama ne yapabilirim ha? Söyler misin ne yapabilirim?
- Acıya doğru koşuyorsun haberin yok
- Var! Hem de senden daha çok haberim var!
- Eee, neden koşuyorsun peki acıya acıya, salak mısın!
- Evet!

Kitabı elinden bırakır. Sonra hıncını alamaz da elinin tersiyle duvara çarpar onu. Okuduğu sayfayı kıvıraraktan yere düşüp kalan kitap ağlamaya başlar sessizce. Kız kitabının ağlamasına dayanamaz, üzerine atlar, sarılır kitaba, kıvrıldığı sayfayı düzeltir, okşar okşar...

- Hayatımda hiç bu kadar derine inmemiştim! Kenimi boğulur gibi hissetmiyorum ilk defa! Oysa denizi sevmem ben, hele pembesini. Herkes benim pembe denizimde yüzerdi aslında, ben izlerdim onların boğuluşlarını
- Eden bulurmuş
- Ne yapmışım ki!
- Sevmedin, sevdirdin!
- Onlar sevdiler, şimdi suç benim mi oldu
- Peki şimdi suç onun mu?
- Hayır! Zaten o yüzden bir şey yapmıyorum ya... O yüzden bu kadar durgunum ya...
- Kendiliğinden seni sever mi acaba diye gözlerini gökyüzüne diktin değil mi...
- Evet...
- Bence ağlayacaksın
- Ağlayacağım evet ama ağladıkça yumuşacık olacağım, büyüdüğümü hissediyorum, daha önce hiç hissetmediğim kadar, yaşadığımı hissediyorum... Onu seviyorum!
- Aptal!

Benim 3 Fısıltı Yarım

Gözleri ilk kez onu gördüğünde, ona doğru gelirken döndüğü köşeyi izlerken, o varmış gibi, o yine gelirmiş gibi... Defalarca aynı şarkıyı dinlemek gibi, 4 saniyelik ona doğru geliş sahnesini defalarca bitirip, başlatırken...

- Gözlerinin bu kadar sık dolması ne güzel
- ...
- Islanıp, yumuşuyorsun
- Biliyorum
- Sevemedi seni değil mi?
- Sevdi ama...
- Ama?
- Korkuyor
- Sen korkmuyor musun?
- Sevgimi bastırıp, öyle iki arada kalacak, hareketsiz bırakacak kadar değil
- Biliyorum, zaten pek korkak değil senin ruhun. Çat çat çat söylüyorsun! Şaşırıyorum bazen sana
- İçimdeki o sıcak hissi nasıl geçirebilirim ki başka
- Bu kadar cesur olmandır belki de onu korkutan
- Yok, sanmıyorum. O kaybedeceklerinin esiri olmuş
- Esir?
- Korkuyor, tekrar kaybetmekten, tekrar soğumaktan, tekrar kendinden korkmaktan, tekrar yaptıklarından korkar hale gelmekten...
- Ve bu yüzden öylece kalakalıyor değil mi
- Yaşamadan, öylece akıyor... Usul bi' şaşkınlıkla, eli kolu bağlı gibi izliyor kendi hayatını
- Ne yapacaksın?
- Hiçbir şey
- İstemiyor musun onu? Çabalamayacak mısın onun için yani?
- Çaba harcayarak mı sevdireyim? Saçma. Ben onun elinden tutamam, o benim elimden tutma kararını vermeli. Her şeye, tüm korkularına, tüm çekincelerine rağmen elimin sıcaklığını tercih etmeli... Zaten tutamayacaksa elimi, tutamıyorsa elimi ben uzatmadan, benim yarımlığımı dolduramaz ki. Ben tamamlanmak için burdayım, kendi üzerime aşk dökerek doldurmak için değil...
- Peki sonu ne olacak? Kaybedeceksin...
- Kaybetmek için önce kazanmak lazım. Bir duyguyu kazanmadan kaybedebilir misin ki?
- Üzüleceksin
- Kazandıktan sonra kaybettiğimdeki kadar değil...

Onun 1 Fısıltı İste!

Gecelerinde çok çok ışıklar yanan, kocaman kocaman apartmanları sevilen, garip, soğuk, çekici bir kentteki o apartmanların birinin en üstünde, ayakları oturduğu betondan aşağıya doğru sallanıyor, taa yere kadar sallanıyor, yere kadar yüzlerce metre buz gibi önünde duruyor

- Gözlerinin bu kadar sık dolması ne güzel
- Niyeymiş?
- Islanıp, yumuşuyorsun
- Salaklığıma ağlıyorum ben
- Ne salaklığı?
- Bu kadar sever ve sevilirken nasıl olur da mutlu olamam ben. Nasıl bu kadar beceriksiz olabilirim ki?
- Sevginin geneli beş para etmez! Birini, bir şeyi, bir dokunuşu seveceksin.
- Hepsini seviyorum, herkes beni seviyor, her şeyi seviyorum, her şeyi istiyorum!
- Hmm demek öyle. Pardon ama o zaman sen hiçbir şeyi yeterince istemiyorsun.
- Ne demek yeterince.
- İstemek ne demek? Şu an milyonlarca, milyarlarca farklı şey yapabilirsin. Öyle çok seçeneğin var ki... Ellerinle kendini okşarsın, duvarın üzerindeki kıvrımlara dokunursun, o kıvrımları içinde hissedersin, zıplayıp aşağıya atlayabilirsin, üzerindekileri çıkarıp, serin betonda, yalınayak, çırılçıplak yürürsün... Daha sayayım mı...
- Tamam evet, yani?!
- Bir şeyi istemek demek, o tüm yapabileceklerinin arasından en öne çıkması demek. Biraz sonra yaşayacağın zamanı ona vermek demek. Aynı anda bir zaman yaşayabildiğine göre, bir zamanı da ancak bir istediğine verebilirsin. Önemli olan ne biliyor musun?
- Ne?
- Ona, biraz sonraki zamanı verecek kadar istekli misin. Diğerlerini, diğer yapacaklarını elinin tersi ile itip, zamanını sadece ona verecek kadar değerli mi o senin için? Yok değilse zaten yeterince istemiyorsun onu.
- İstiyorum, iki tane zamanım olsun istiyorum, ikisini de, hepsini de istiyorum, suç mu!
- Eğer her şeyi istiyorsan, hiçbir şey istemiyorsun demek bu. Hiçbir şeyi diğerinden daha çok istemiyorsan hiçbir şey istemiyorsun demek bu. Birini öbüründen daha çok sevdiğine, istediğine kendini ikna edemiyorsan istemiyorsundur... Kısacası hepsini isteyemezsin... Bu kadar arsız olamazsın, kimse olamaz
- Ben olurum! Olmak istiyorum!
- Arsızlık diye bir seçeneğin yok zaten. Var mı zannediyorsun bi' dene istersen, ne oluyor. İşte böyle salaklığınla karşılaşıyorsun
- ...
- Susuyorsun. Kendi salaklığına mı susuyorsun. Severken ve sevilirken mutlu olamamana mı yanıyorsun? Üzgünüm ama sen kimseyi sevmiyorsun... Birini diğerlerinden daha çok isteyecek, sevebilecek kadar bile güçlü değilsin! İnatla sevginin peşinden koşturacak kadar derin değilsin. Halbuki diğerleri derin değildi değil mi?
- Sen yokken ben çok inat ettim sevgilerim üzerine, hepsi de hüsrana dönüştü. Neye yarıyor zannediyorsun ki inat, ısrar...
- Denemeye yarıyor. Ne yani, bir kere sevdin, bir kere inat ettin ve olmadı bu kadar mı? Bir örnekle kendine teori mi yazdın; "Israrla istemek sana bi' bok kazandırmaz".
- Evet kazandırmaz! Yorgunluktan başka bir şey değil...
- Yaşadığını hissetmek mi derdin, isteyeceksin! İstemeyi bileceksin. Onu da isteyeyim, diğerini de isteyeyim, öbürünü istemezsem, kaybedersem ne olur, hepsini isteyeyim, yarın diğerini de isteyeyim... Bunun sonu isteyememektir işte! Şimdi olduğun yer!
- Yedek lastiğim olsun
- Hayatın yedek lastiği olmaz, hayatı yaşarsın. Temkinli olmakla, yaşamamak farklı şeyler. İste be kızım! İste! En çok içini deleni iste. En çok seni sen yapanı iste!
- Korkuyorum
- Herkes korkuyor
- Hiçkimseyi kaybetmek istemiyorum!
- O zaman hiç kimseyi de kazanamak istemiyorsun sen

Teoman çalmaya başlar ama tam ortalardan "Çok kadın hiç kadındır oğlum, yalnızlıktır sonu" derken giriverir. Oysa kız şöyle duyar sözleri; "Çok" sevmek hiç sevmektir kızım, yalnızlıktır sonu. Ya yapayalnızlık ya da yarım sevenler kalabalığında acıtan, oyan, deşen yalnızlık... Sevmesini bilmek zordur hakkaten...

Benim 3 Fısıltı Gaz

Saatlerce dert dinledikten sonra, gençten, güzelden bir kızcağızı kapıdan uğurladıktan sonra, tuvalette, şampuanın arkasındakileri okurken...

- Tam bir salak bu kız!
- Hşşt, sakin ol. O benim arkadaşım
- Amaan sevsinler arkadaşını, baksana nasıl saçmalıyor
- E öyle çalışıyor onun da beyni naapalım
- Çalışmıyor desene sen şuna
- :))
- Neymiş efendim, sevdiği çocuk ona çok değer verdiği için ileri gitmek istemiyormuş, bu ne embesil bir düşüncedir yahu!
- Sakin ol, tamam :)
- Ya gerçekten taa karnından seviyorsan, sevişmek akarak geliyor zaten.
- Doğru dedin, benim de aklıma hiç "sevişsek mi acaba" diye bir şey geldiğini hatırlamıyorum
- E gelmez tabi, tutamazsın ki içini, sevişmek karşılıklı sevmek demek değil mi ki zaten?
- Ya tamam ama maalesef sevişmeyi birçok erkek mekanik bir şey zannediyor. Bir kadın kadar yoğun hissedemiyorlar ki hiç, o onların fizyolojik hatası işte maalesef.
- Mekanik hissetmeleri sevdikleriyle sevişmemeleri gerektiğini düşündürüyor yani?
- Aslında biraz da sosyal bir şey onlar için sevişmek. Övünürler falan ya
- Yani diyorsun ki, seviştikleri kızları arkadaşlarına ballandıra ballandıra anlattıkları için seninle sevişemez, çünkü sana değer veriyor, böyle mi düşündüklerini söylüyorsun bana!
- Aynen öyle
- Hay geri zekalılar hay!
- Ay sus be, gerdin beni :) Tamam, sakin ol :))
- Ya neye sinir oluyorum biliyo musun, sevişmek gibi bir kelimeyi hep seksle bağdaştırıyor ya herkes.... İnsan sevdiğinin gözlerine bakarak, saçlarını koklayarak ya da belinin kıvrımlarına saatlerce dokunarak sevişebilir pek ala...
- Ahh, hem de nasıl :)
- Sevişmek kinetik enerji meselesi değil ki, duygu işi, yoğunluk işi. Genelevde mi çalışıyorum ki ben sen bana "Sevişemem, sana ayıp olur" diyosun. Para ver o zaman, öyle seviş, hey allahım!!
- Üff ne doluymuşsun sen yahu, ne doluymuş öyle benim karnım, gel ben senin gazını alayım...
- Yaa dur bi dakka konuşuyoruz şurda!!

Benim 7 Fısıltı Silgi

Bir üniversite amfisinde. Bir final. Herkes sessizce yırtınıyor, çırpınıyor. Ders; Sosyoloji. Süre; Bir hayat boyu...

- Bunun gibi ama daha kocaman bir silgim olsun istiyorum
- Ne silgisi?
- Ruhuma kazıdığım erkeği silmek istiyorum
- Eskiden beraber olduğun çocuğu mu?
- Hayır, benimkini.
- Seninkini mi?
- Evet, benim çizdiğimi
- Anlamıyorum
- İçim bomboş olsun istiyorum, hiçbir şey olmasın. Olmasın ki, hiç tartamayayım karşımdakini. Onu benimkiyle karşılaştırmayayım. Onu olduğu gibi göreyim, olduğu gibi seveyim.
- Hmm, ilginç. Peki nasıl anlayacaksın sevdiğini?
- Bilmiyorum.
- Ya hiç olmayacak birisine aşık olursan? Hiç karşılaştırmadan olur mu hiç?
- Neye yarıyor ki? Diyelim ki az geldi, daha tipsiz, daha duygusuz geldi benimkine göre, ne yapmalıyım?
- "Demek ki o değilmiş aradığım" deyip, arkanı dönüp gitmelisin
- Ne ki bu, deneme tahtası mı? Kaç kişiye vereceğim ruhumu "O mu acaba?" diye
- O kadar kevgir değilsin ki zaten. Eleğinin boşluklarını biraz dar tut ve dene, tüm yapman gereken bu. Denemekten başka şansın yok...
- Artık kimseyi değiştirmeye çalışmak istemiyorum. Kimseyi içimdeki erkeğe benzetmeye çalışıp, orasını burasını çekiştirmek istemiyorum, yoruldum. Zaten bi süre sonra yay gibi eski hallerini alıyorlar.
- Peki ne yapacaksın ki?
- Sanırım beklemeliyim. Onun beni gelip bulmasını beklemeliyim. O gelip beni fethetsin.
- Pamuk Prenses misin sen :)
- Hayır, artık masallarda yaşamayı bıraktım. Gerçek ve acı olacak bir sonraki aşkım.
- Geçmiştekiler de öyleydi zaten :)
- Üff dur kafamı karıştırma...
- Devam et doğru yoldan gidiyorsun. Doğru yoldan gitmeye puan var
- Üff, silgi mi lazım bana şimdi, dar elek mi? Her şeyi unuttum, hiçbir şey mantıklı değil, hiçbir şey bilmiyorum gibi! Üstüme gelme!
- İşte şimdi geçtin sınavı :) Ancak böyle geçebilirdin zaten, bilmeyerek :)

Benim 2 Fısıltı Tren

Geri geri gitmek için kalkış düdüklerini öttürmekte olan bir trenin önünde...

- Boşveremeyecek kadar, gidemeyecek kadar, bir daha onu görmemeyi kabullenemeyecek kadar kapıldım ona
- İyi ya, afferin sana :)
- Ne diyorsun sen ya!
- Çok güzelleştin diyorum, hem de çok
- Gidemiyorum
- Gitme, dur orda
- Hayatımda hiç bu kadar aciz hissetmemiştim kendimi, bu bir başarı mı şimdi? Onu mu diyorsun bana?
- Evet, hem de en büyüğü. Kendinden sıyrıldın artık, elveda narsizm :)
- Acizim diyorum!
- Aciz olduğunu hissettiğin ve bildiğin için bu mümkün değil, olamazsın. Ucunda kocaman bir şey duran bir acının başlangıcında olmayı tercih etmek acizlik değildir ki. Bırak, binme o trene. Zaten en başından beri biliyordun binmeyeceğini. Şimdi gara kadar gelerek görkemini arttırdın bu seçimin :) Ne güzel oldun sen, ne çok sevdin öyle...
- Sarıl bana!

Benim 3 Fısıltı Gelecek

Karanlık, sisli ve on adım sonrasında ne olduğu bilinmeyen bir yolda birlikte yürürlerken birisi birden durdu. Sertçe baktı diğerinin gözlerine. Tek bir kelime etmeden dönüp gitti.

- Gel
- ...
- Hadi
- ...
- Yürü hadi
- Nooldu şimdi? Neydi bu?
- Sinirlendirdin onu
- Ne yaptım ki?
- Tersledin
- Şakaydı! Bugüne kadar suratına suratına yaptığım yüzlerce şaka gibi sıradan ve aynı dozda
- Zaman yanlış olabilir
- Hayır! Kabul etmiyorum. Neden hep ben anlayışlı olmak zorundayım ki?
- Zorundasın
- Neden?
- Bekleyen sensin
- Ne yani?
- İstersen anlayışlı olma
- Ben öyle biri değilim ki, doğamda var zaten benim bu, zoraki anlayış çıkartmıyorum ki cebimden ama bu neydi şimdi?
- O da üzülmüştür
- İnsan üzüleceği şeyi neden yapar ki, bence üzgün değil kızgındır. Haklıların en haklısıdır şimdi, burnundan soluyordur
- Haksızlık ediyorsun, öyle biri değil o, sen de biliyorsun
- Bilmiyorum! Bilmek için izin bile vermiyor
- Yine haksızlık ediyorsun
- Bi' kere de ben edeyim, ne olacak!
- Yapma
- Neden? Bir tane geçerli neden verebilir misin?
- Sen değilsin. Sen haksızlık edemezsin sevdiğine. Sevmediğini hiç iplemezsin ama sevdiğine yapamazsın
- Yapmak istiyorum. İnsanlar ve hatta sevdiklerim beni nasıl kolayca incitebiliyorsa ben de onları incitmek istiyorum
- İstemiyorsun ayrıca kağıt üzerinde incinen şimdi o. İncinirken incittiğini düşünecek kadar bağımsız olmasını bekleme onun
- Nereye gideceğim şimdi ben? Ne yapacağım?
- Hiçbir şey. Hiçbir şey olmamış gibi yapacaksın
- Ama oldu! Kırılmaya çalışırken kırdı beni! Arkasını dönüp saygısızca gitti.
- Sen tersledikten sonra yaptı onu, onuttun mu?
- Kahretsin! Şakaydı!
- Gel hadi yürü. Issız burası, hırlısı var hırsızı var. Gidelim evimize.
- Tam burda bekleyeceğim onu. Dönüp gelecek. Özür dileyecek benden. Haksız yere trip attığını söyleyecek. Gergin bir anımdaydım diyecek. Gelecek!
- Saçmalıyorsun, boşuna daha çok üzeceksin kendini.
- Sen git, bekleyeceğim, gelecek, gelmeli!

Benim 0 Fısıltı Bere

Güneşi doyasıya alan pencerelerin apaydınlık ettiği yatak odasında... Yatağın üzerinde pijamalarıyla bir kız ve yanıbaşında iki gündür bir sayfasına dahi göz değdirmediği kitabı

- Ne çok düşündün son hamleni
- Zor ama
- Katılıyorum, zor.
- Hep de zorlarına giderim zaten. Halbuki kolayı ağzımın içine bakar...
- Kaçan kovalanır derler :)
- Klişe ama doğru galiba, ben de kaçınca arkamdan geliyorlar :) İstemiyorum ama...
- Tamam bakma artık. Öyle dik dik bakınca çalmaz o :)
- Üff, biliyoruz! Elimde değil...
- Gel hadi çıkalım, yürüyelim biraz, zamandan uzaklaşmış oluruz
- Hmm... İyi fikir sanırım. Hem belki de yolda arar

Beresini taktı, kulaklıklarını da beresinin altında üşümeyen kulaklarına. Ritmle birlikte adım atmaya başladılar.

- Peki, bir şey sorucam
- Evet?
- Sen neden aramıyorsun onu?
- Aramam, olmaz
- Neden?
- O zaman olmaz ki, ben aramış olurum
- Ne var ki bunda?
- Sanki onun beni düşündüğünden daha çok düşünüyormuşum gibi olur
- Öyle değil mi ki :)
- Üff! Pislik! Sus tamam, yürü

Gözleri sessizmiş gibi akan hayattadır. Kulağındaki müzikler hayatını klibe çevirir, içindeki küçük heyecanla varacağı bir yer olmadan yürümeye devam ederler

- Değiştirsene şu parçayı
- Niye be, severim ben onu
- Çok hüzünlü
- Olsun ne var ki
- Değiştir işte, bi yaz şarkısı aç
- Olmaz, sırayla dinlenecek! Hem sen seçtin bunları zaten en güzelleri diye.
- Üff tamam be tamam, uyuz! Hem bişi dicem, öyle değilim ki ben!
- Nasıl değilsin?
- Ondan çok düşünmüyorum onu
- Hahaa nerden biliyosun?
- O da seviyo ki
- Yaa, öyle mi :) Peki neden aramasını bekleyen taraf sensin? Saatlerce sadece telefona bakan ben miyim?
- Belki o da bekliyodur
- İşte, belki diyebilirsin sadece
- Bence bekliyodur o da benim aramamı
- Bence dersin işte :)
- O da benim gibi düşünüyodur :) Onun beni çok sevdiğini anlamayayım diyedir, benim gibi : )
- Hey allahım, ne aptalsınız siz ya... Yahu seviyorsunuz, ama birbirinizin birbirini sevdiğinizin ortaya çıkmasını istemiyosunuz. Salaksınız siz salak :)
- Güzelliği tam burası ki zaten :) Bilinmezler, heyecanlar, beklentiler, göz parıltısı...
- Al işte, aşk aptallık değil de nedir şimdi, söyle bana :)
- Aptallıksa aptall... Alo?...
- ??
- Alo?...
- ???
- Anne? Üff anne sen miydin... Ya yok... Ya üff tamam... Ya arama mı dedim ben şimdi... Başka bi arkadaş arayacaktı da, o zannettim.
- Hahha, arkadaşmış :))
- Hşş sus! Yok sana demedim anne... Ya yok anne ne çeviricem... Yoldayım... Ya nereye gidicem, derse gidiyorum

Onun 0 Fısıltı İzmir

Garip ve pek görülmeyecek cins, "s" formunda, estetik bir üstgeçitten karşıya geçtiler, denizin hemen yanına. Apartmanlar öyle uzaktı ki... Hem onlara hem de birbirlerine... Gökyüzünün bu kadar yüksekte olduğunu tekrar burada farkedebiliyordu. İnsanın içine serin bir ferahlık dolduruyordu bu aralıklar. Nefes alabildiğinizi hissediyordunuz burada, rahatlık ve huzur, denizin yumuşatıcı etkisinden herkesin içine dolmuştu...

- Çektin mi içine derin derin
- Evet :)
- Miss gibi deniz. Serin, ferah...
- Balıkçıların önünden geçerken duyduğum burun dağlayıcı, keskin kokuyu bile özlemişim
- Ben de :)
- Baksana şöyle denize doğru. Denize değil ama tam oralara, üzerine...
- Minicik minicik dalgalı...
- Evett! Sanki altında bir sürü insan var ve bu mavi çarşafın altında oynaşıyorlar, ellerini yukarı yukarı kaldırıyorlar... Bir o kaldırıyor, bir öbürü... Müzikal gibi!
- Güzel konuştun :)
- Koşup atlamak geldi içimden tam ortasına :)
- Yapalım mı :) Hadi!
- Dur be manyak... Annemler var
- Hahha sanki annenler olmasa atlayacaksın, salak :)
- Sensin salak... Dur biraz annem bir şey diyo

En kıyıdan yürüyordu, denize en yakın yerden. Kollarını açıyordu çocuk gibi, düşer gibi yapıyordu denize... Oysa kocaman bir kız o... Böyle minik şımarıkları severdi, zararsız...

Annesi ve teyzesinin yüzünde gülümsemeler, onun varlığıyla alakalıydı. Sevinmişlerdi o geldiği için... O an hepsi, hayatlarının kalan kısmında bir daha hiç kötü düşünemeyecek kadar güzel ve temiz gözüküyorlardı

- Bahsetsene annene
- Ya hemen olur mu
- Hemeni ne yahu, sayılı gün zaten
- Ya tamam tamam bahsedicem
- İçin içine sığmıyo ki, görmüyo muyum zannediyosun?
- Ya tamam sus...
- Aşıksın! Aptalsın :)
- Pislik!

Benim 2 Fısıltı Yürüyen bant

İstiklal'de, dar ve karanlık bir ara sokakta, dımtıs müzik sesinin diğer bütün sesleri bastırdığı, varolmasına izin vermediği bir barda...

- Kalkar mısın ayağa
- ...
- Sana diyorum, ayağa kalk
- ...
- Hey, kalksana kızım, herkes sana bakıyor
- Yürüyen bant alacaktım
- Neee?
- Yürüyen bant...
- Ne diyosun, anlamıyorum, kalksana, topla kendini. Ver şu telefonu, kimdi arayan?
- Biriktirmiştim, hazırdı her şey...
- Gel şöyle, gel çıkalım...

İçerideki duvarları, köşeleri dönen renkli ışıkların arasından, dans eden, çılgınca eğlenen insanların arasından, düşük omuzlarla dışarı çıktılar. Sesler dışarıda daha boğuk, daha alçak ve daha soğuk kalıyordu...

- Nooldu kızım?
- Benim yüzümden!! Allah kahretsin benim yüzümden!
- Ne diyosun ya, ne senin yüzünden!
- Asıl senin yüzünden! Sen getirdin beni buraya! Sen mahfettin her şeyi!
- Neyi mahfetmişim yahu! Saçmalamayı kesip, ne olduğunu anlatacak mısın
- Karnıma girip, eğlenmek için zorladın beni! Çık dedin, eğlenmeye ihtiyacın var dedin! Ama suç bende, suç bende... Ned...

Yüzü aniden kızardı, kırmızılaştı. Elini yanağına götürdü. Donmuş gözleri yanağındaki acıdan ötürü değil ama dolmaya başladı. Dayanamayıp, üzerine düşer gibi sarıldı. Ağladı, ağladı...

- Neden?

Birbirlerine dayanarak uzaklaştılar İstiklal'den, hiçbir şeye binmediler, yorulana kadar yürüyeceklerdi. Kendilerine böyle bir ceza kesmişlerdi...

- Yürüyen bant alacaktım ona. Ara tatilde götürüp sürpriz yapacaktım.
- Ağlama...
- Bir hafta olmuş biliyor musun
- Neden haber vermemişler ki?
- Sınav haftası ya, annem söylemeyin demiştir
- Üff!
- Peki biz nerdeydik? Ha?
- Ya kendini niye suçluyosun ki şimdi...
- Nerdeydik, sana soruyorum!
- Ya tamam, üff!
- Bardaydık, evet! Kıçlarımızı atıyoduk, deli gibi dans ediyoduk!
- Olan bir hafta önce olmuş, senin eğlenmenle alakası yok. Üfff neler diyorum ben... Sanki bugün ölse bizim yüzümüzden olacaktı... Aman, ne dediğimi biliyor muyum ben!
- Yürüyen bant alacaktım, soğukta dışarı çıkmak zorunda kalmayacaktı. "Korkuyorum kızım, hırlısı var hırsızı var gece gece, göbek eritelim derken" derdi, korkardı hem çıkmaya... Yürüyen bant alacaktım...
- Giy şu ceketi, boğaz o karşındaki, çarpar adamı rüzgarı

Benim 0 Fısıltı Telefon

Arkalarına döndüklerinde gerilerinde görecekleri dükkan, daha ziyade teknomarket olarak anılırdı. Normal fiyatların %20 fazlasına insanlar alışveriş yaparlardı orada, sadece "Oradan aldım" diyebilmek için

- Neden değiştirdin ki?
- Eskimişti
- Ne kadar kullandın ki eskiyecek : )
- Ne diyosun ya, iki yıllıktı
- Haha! Kaç yıllık olduğu değil, ne kadar kullanıldığı önemli
- Neden hep acıtıyorsun!
- Aranmıyorsun, kimse seni aramıyor
- Arasınlar istemiyorum zaten, kimseyi istemiyorum şimdi
- Yok ya, neden değiştirdin peki hiç kullanmayı bile aklına getirmediğin, bir günden öbür güne cebine koyup, sonra başka bir yerde çıkarıp, masaya koymaktan başka bir şey yapmadığın telefonu?
- Yeni bir şey almanın bu kadar büyük bir suç olduğunu bilmiyordum, kusuruma bakma
- Yeni olunca aranacağını mı sanıyorsun, kim bilir ki senin telefonunun markasını, kim ilgilenir ki beğendiğin rengiyle?
- Tek istediğimin birilerinin beni sevmesi olduğunu mu zannediyosun?
- Güçlü gibi görünmek, başkalarına ihtiyacın yokmuş gibi rol yapmayı bırakıp birilerine değer vermeye başlasan iyi olacak
- Hiç kimseye ihtiyacım yok! Eninde sonunda hiçbiri beni ben kadar bilemiyorlar...
- Peki sen bir başkasını bilmeyi denedin mi hiç?
- Uzaklaşır mısın benden, poşet bacaklarıma çarpıyor

Onun 2 Fısıltı Buruşuk peçeteler

Karanlık bir yatak odası, dağınık çarşaflar, buruşturulmuş peçeteler, eski fotoğraflar...

- Ayrılık yaradı sana
- Onunla sevişmek güzeldi
- Kullanıyordu resmen seni, vucudunu
- Eğleniyorduk, eğlendiriyordu beni
- O herkesle eğlenir zaten, hafif hafif hatta sığ sığ
- Onun yanında güvendeydim hep
- Kaba kuvvetine güvenip sürekli dayak yediği için mi?
- Evet, öyle bir kavga sever hali vardı ama...
- Garip garip konulardan tartışmalara gitmez miydiniz?
- Evet ama...
- Sana saygı bile duymuyordu o, ne zaman dinledi seni, ne zaman içindeki acıyı görüp en az o kadar acıdı onun da içi? Umursadı mı gerçekten seni? Bildi mi içini?
- Yok artık, sen de!
- Ne zaman sana taa içinden geldiğinden emin olduğun bir şey söyledi? Hangi rahatsızlığını görüp, bilip, seni üzmemek için kendinden vazgeçti?
- İnsanlar kolay değişmez
- Peki, ya sen? Sen nasıl bu kadar aciz oldun onsuz?
- Seviyorum hala onu, geri dönmeliyim
- Saçmalıyorsun
- Bağlıyım, bağlandım, kopamam diyorum...
- Sen ona değil, aşka bağlısın, hep öyle oldun
- Hayır, onu seviyorum, çekil önümden
- Ne yapıyorsun!

Yataktan kalkınca düşen peçeteleri gayri-ihtiyari tekmeleyip, onunla birlikte aldığı montu giyer sırtına, kapıya yönelir

- Yapamam
- Git, hadi git, yap aptallığını! Pek bir emin kalktın ya yataktan, pek seviyorsun ya onu, hadi git!
- Yapamam, kendime bunu yapamam
- Komiksin
- Vurma, zaten yerdeyim
- Bağlandın sen ama sağlam yere değil. Düşünsene şimdi, hakkaten senin kadar derinden kanıyor mudur o?
- Kanar tabi ki, o kadar zaman geçti birlikte, üzülmez mi hiç, üzülür...
- Üzülmek mi... Hah! Sor bakalım, üzüntülü mü yoksa sinirli mi?
- Dönmek bir şeyi değiştirmeyecek mi?
- Ona dönmeyeceksin, dönmek istediğin aslında o değil
- Neden bahsediyorsun sen, seviyorum onu ben, bak kopamıyorum işte!
- Aşka aşıksın, aşka bağımlısın sen, hiç kimseyi sevmedin, aşkı yaşamayı sevdin hep, onları değil
- Sus, acıtıyorsun!
- Onsuzken içinde olan gücünün farkına vardın sanırım sonunda, sandığından daha güçlüsün
- Sanmıyorum, bilmiyorum

Benim 0 Fısıltı Patlıcan

Caddenin karşısından bakıldığında içerisi taa mutfağına kadar gözüken, kasadaki üzeri önlüklü çocuğun her hesap alışı için garsonların "Hesaaap" diye bağırmasından sonra mutfaktan hızlı adımlara geldiği, gereğinden fazla ucuz olan bir restoranın önü

- Hadi yürü, gir içeri
- İstemiyorum
- Ne oldu?
- Bilmiyorum, utanıyorum
- Kimden?
- İçerdeki herkesten, ben girince gözlerinin bir tarafı "Hmm... Bak her gün gelen mavi saçlı kız yine geldi" diyecek herkesten
- Kalabalık değil zaten içerisi, hadi gel. Paket de yaptırabilirsin, hadi...
- İstemiyorum, kasadaki o çocuk bile benden bıkmış gibi sanki. Dudağının kenarından zorla çıkan gülümsemesinin arkasındaki bıkkınlığı görüyorum.
- Hayret bir şeysin yahu, devamlı müşteri olmak kötü bir şey mi diyorsun şimdi sen bana? Devamlı gelen müşterileri sevmezler mi yani? Ne kadar garipsin.
- Hayır, hayır, sevmezler! Bakışlarını görebiliyorum.
- Patlıcanı çok seversin, gel hadi, bu saatte sıcakcık, yeni çıkıvermiştir
- Sıradanım, çok sıradanım! Hep aynı şeyler, aynı yerler, gidecek başka bir yerim yok sanki
- Var, olmaz mı, şuradaki yere hiç girmedik. Gel hadi orayı deneyelim bugün, değişiklik olur.
- Tanımıyorum oradakileri, istemem. Hem içerisi çok karanlık gibi... Ne diyorum ben!

Benim 2 Fısıltı Çorba

Köşedeki sokak lambasının ışığından gelen aydınlıktan yansıyanlardan başka hiçbir şeyin gözükmediği bir mutfak, masa ve soğumuş bir çorba;

- Neden duruyorsun öyle
- Ne yapayım? Ne yapmamı istiyorsun yine?
- Yaşamanı istiyorum
- Ne için?
- Yapabileceğin tek şey o çünkü, güzel de yaşardın sen, bilirdin mutlu etmeyi kendini
- Artık hiçbir şeyin önemi yok
- Saçmalıyorsun
- Neyi değiştirebildim, neyin önüne geçtim?
- Her istediğine kavuşamazsın
- Neden? Her şeyi yapmadım mı? Tüm olasılıkları düşünmedim mi, önlemler almadım mı, sevmedim mi?
- Demek ki yeterli değilmiş
- Nasıl yani, daha ne yapabilirdim ki, daha ne kadar çaba harcamalıydım ki!
- Belki de fazlaydı yaptıkların, fazla geldi ona
- Ne kadar saçma sapansın! Bir önce dediğin, bir sonrakini tutmuyor
- Hayatın kendisi saçma zaten, mantık üzerine kurulu mu zannediyordun ki?
- Hiçbir anlamım yok kaderin önünde, o kadar etkisizim ki. Hele kendi üzerimde, kendi hayatımda bu kadar etkisiz, çaresiz, zavallı olmak beni kukla gibi hissettiriyor
- Hadi çorbanı bitir
- Tutunmam gerek bir yere, tutunmalıyım

Onun 0 Fısıltı Dans et!

Her kolunu sallayanın giremeyeceği kadar pahalı bir gece kulübünde...

- Ne güzel gülüyorsun
- Hahah, teşekkür ederim
- Çok mutlusun
- Sanırım : )
- İçinden geliyor mu hakkaten gülmek
- Geliyor tabi, nasıl soru ki bu?
- İçinden gelmiyor o beyninden geliyor aslında biliyorsun değil mi?
- Yoo, gayet mutluyum ben
- Kendini kandırıyorsun
- Dansedelim mi?
- Acımaz mı için?
- Dans etmek istiyorum
- Sallarken dağılır mı ki sahte mutluluğun?
- Müziğe aşığım, sesini daha çok açsınlar

Benim 1 Fısıltı Otobüs

Karanlık bir sokak arası, gece yarısı, soğuk;

- Neden öpmedin onu?
- Sana ne?
- Öpmek istiyordun, hem de çok, gözlerinden, dudaklarından belliydi.
- Öpemem, öpemezdim
- Çok yaklaşmıştın, dudakların daha önceleri daha uzak araları bile koşarak kapatıp, kavuşmuştu başkasının dudaklarına
- Evet, başkasının...
- Ne zaman kendi önünde, kendi arzularının önünde durmayı bırakacaksın
- Otobüs kalkacak, çabuk, yürü.
- Ne zaman?
- Üff, bilmiyorum!
- Başkalarını üzmemek için kendini üzüyor olmak seni iyi biri yapıyor zannediyorsun değil mi? İyi olmak ne demek ki? İyi olunca kazancın ne oluyor bana söyler misin?
- Üstüme gelme lüften! Rica ediyorum! Ve lüften daha hızlı yürür müsün!
- Ne kadar hızlı yürüsek de yetişemeyiz.
- Beni sorgulamayı bırakır yürürsen yetişiriz.
- Salak seni, kaçırdığının otobüs olduğunu zannediyorsun değil mi? Hayatı kaçırıyorsun haberin yok

Benim 0 Fısıltı Terbiyesiz

Kutu kutu çalışma yerleri olan bir plazanın 34. katı, sigara odası;

- Çok acıyor mu yüzün
- Hayır! Bu konuyu kapatır mısın?
- Yakıştı mı sana?
- Susar mısın?
- Bazen.
- Herkesin karnı guruldar, sen nereden çıktın böyle? Neden beni sorgulayıp duruyorsun. Rahat bırak beni. Özel biri değilim ben, herkes kadar yanlış, herkes kadar güçsüzüm. Hiçbir zaman senin beni yapmaya çalıştığın kadar güçlü olamayacağım! Bunu kabullen ve beni rahat bırak!
- Oysa ne kadar güçlüymüş gibisin değil mi? Nasıl da ağzının payını verdin kızcağızın.
- Kızcağız deme ona! Haketmişti.
- Oysa ne kadar da oturmuş bir kişiliğin vardı senin, hep bundan bahsederdin ya erkek arkadaşına. Onun da bu yönüne aşık olduğunu zannederdin hatta.
- Nerelere gidiyorsun böyle, beni nerelere çekiyorsun, neden beni yoruyorsun! Neden bana zarar veriyorsun.
- Evet, zarar da veririm, kim söyledi ki senin meleğin olduğumu.

Benim 0 Fısıltı Garip

Kendi başına kalınca çözümler aramak için karnına iniyordu. Onlardan biriydi bu yine. Karnının pek yararı olmadı bu sefer oysa;

- Seviyor musun onu?
- Başlarda denemiştim. Sevişi beni pek heyecanlandırdı. Ama yine aynı duygu işte. Çok güzel seviliyorum da, beni seveni sevemiyorum! Ve soğuyorum! Peki ya şimdi! Beni sevemeyecek olanı seviyorum, ilk kez!
- Yani sevmiyorsun onu?
- Söyledim ona da "Hissetmiyorum ki ben seni, senin beni hissettiğin kadar" diye.
- Sevmiyorum demek değil ki bu :)
- Ne demek öyleyse! Nasıl derim ki başka. "Git", "Git, istemiyorum seni" mi diyeyim yani direk. Sevmiyorum ama bunu ona söyleyebilecek kadar bile cesaretli bile değilim, bakar mısın şu acınası halime!
- Acınası değil halin. İki ateş altında kaldın. Sadece bu.
- İki ateş mi? Uzaktaki ateş etmiyor ki. Hep ben ateş ediyorum.
- Yakındaki sana ateş ediyor ama
- Evett! Hem de nasıl! Bu kadar çok ateş etmesi beni çok korkutuyor.
- Etmesin mi yani?
- Etmesin. Ben bu kadar sevilecek ne yaptım ki iki günde!
- İki gün olmadı
- Ne yani 2-3 hafta mı diyeyim. Neyi değiştirir ki. Bir kalp bu kadar kısa sürede kimi bu kadar sevebilir?
- Sevdi demek ki
- Ama sevmesini istemiyorum ben
- E o zaman ayrıl
- Demesi ne kadar kolay değil mi?
- Peki uzaktaki?
- Onun beni sevip sevmediğini bilmiyorum ki daha. Sadece yazılar, yazılar, imalar, metaforlar, oyunlar.
- Oyun mu oynuyor yani seninle?
- Sanırım. Oyun gibi. Gerçek olamaz. Bu kadar sevebileceğim birisi karşıma çıkamaz ki. Oyun bu. Hem o taaa uzaklarda. Oyun olmaması için geçerli bir neden verebilir misin ki?
- Yok, veremem sanırım. Peki şimdi sen bile bile oyun mu oynuyorsun
- Evett işte! Nasıl acınası hale düşürüyor insanı kalbi! O oyunun içinde sevmek istiyorum onu, belki bi' şans o da beni sever, benim sevişimi görüp
- Çok hayalperestsin şimdi, farkındasın değil mi?
- Üff!
- Ne yapacaksın peki şimdi?
- Ne yapmam gerektiği açık ama nasıl? Nasıl incitmedem...
- Nasıl hakkaten?
- Yaa sen boşuna mı içimdesin, akıl versene işte bana. Görmüyor musun halimi!
- Ne diyebilirim ki. Çok garip bir yerdesin.

Benim 0 Fısıltı Buz gibi

Küçük bir kasabanın, çay bahçesinden bozma bir kafesinde...

- Neden güzel değilim?
- Güzelsin
- Zırva!
- Pürüzsüz ve beyaz bir yüz mü istemiştin?
- Sorun hepsinde. Neden kendimi görmekten korkuyorum.
- Sahip olduklarının farkında değilsin
- Yetinmek istemiyorum!
- Yetinmek değil, sevinmen gerek. Bu güne kadar ne kadar da çok topladın, kazandın, sevdin, sevildin
- Hepsi yalanmış
- Neden?
- Sen söyle neden? Neden şimdi kimsem yok yanımda. Neden şimdi yalnızım?
- Yalnız mısın? O var. Yalnız değilsin, belki yalnızlığı seçiyorsun
- Onu bile seçemiyorum. Yalnız bile olamıyorum. Anlamıyorsun beni, iyi değilim diyorum
- İyi olmamayı seçiyorsun. Çünkü daha kolay.
- Zorluklara karşı yürümenin bir sonu mu var söyler misin?
- Var, evet. Ne zaman kendinle durulursun, ne zaman kendini anlamaya başlarsın, o zaman.
- Sevmiyorum kendimi, sevmeyeceğim...
- Kahveni bitirmeyecek misin?
- Soğudu!
- Bir yudum al
- Buz gibi diyorum!
- Belki soğuk da güzel, bilmiyorsun ki?
- Saçmalıyorsun, gidiyorum ben.
- Dur, gitmeyeceksin, kaçmayacaksın! Kaçtığın yerde sen yok musun sanki?
- Bıktım!

Benim 1 Fısıltı Bozuk para

Kocaman ve korktutan bir caminin önünden geçerken

- Bozuk paramız var mı?
- Verme!
- Servetimizi yetirmeyiz
- Beni zayıf gösteriyor onlar
- Değil misin?
- Vermek istemiyorum, acımıyorum ki ben onlara aslında
- Peki neden yardım etmek ister gibisin?
- Kendi çaresizliklerimi iyilik yaparak saklayabileceğimi mi sanıyorsun?
- İyi birisin ama zaten
- Değilim diyorum, sorun da bu. Herkes kendini iyi zannediyor. Herkes iyiyse bu kadar kötülük nasıl yayılıyor her yere
- Sen iyisin
- Sus!

Yere düşen iki-üç metalin sesi, sinirli araba sesleri yüzünden hiç farkedilmez bile... Ama yine de düşerler.

- İyisin : )
- Sus diyorum!

Başkasının 0 Fısıltı Klik!

Sadece 3-5 çiftin olduğu, aptal bir komedi filminin oynadığı karanlık bir sinema salonunda

- Film nasıl?
- Bilmem ki
- O ne demek ya :) İnsan bu kadar da belli etmez ne için geldiğini. Sinema sanatına büyük haksızlık yapıyorsunuz, terbiyesizler
- Ne terbiyesizi ya! Ne yaptık ki, deli!
- Elini omzuna atmak için önce esner gibi yapıp, elini taa yukarı kaldıranlardan mı acaba seninkisi :))
- Sus ya!
- Bence direk onlardan hahha
- Çok kötüsün!
- Aaa bi' dakka elini cebine sokuyo, napıyo öyle?
- Aaaa?
- Çakmak mı o? Yok, telefon mu? Telefon telefon...
- Çalıyo mu ki? Aaa! Telefonunu kapatmayan hödüklerden mi yoksa, tanrım hayıır!
- Hahhah, ay çok eğlenceli
- Yaa!!
- Dur dur, yukarı kaldırıyo
- Ne yapıyo ya?

Mekanik bir efekt duyulur. Ne talihsizliktir ki filmin de en sessiz sahnesine denk gelmiştir.

- İnanmıyorum!
- Aaa fotoğrafınızı çekti!
- ...
- Hakkaten fotoğrafınızı çekti! Ayy çok romantik...
- ...
- Saygısız mı acaba? İnsanları rahatsız etti! O kadar elini yukarda tuttu, insanların gözünün önünde. Saygısız!
- Sus be, aaa, ne alakası var...
- Suyun aktı di mi, aşifte seni!
- Terbiyesiz!
- Hoşuna gitti di mi, itiraf et
- Gitmedi
- Nasıl gitmedi ya, gözün daldı gitti. Kıçı kalkmasın diye belli etmemeye kasıyorsun di mi? Sen az polimci değilsin biliyo musun!
- Bana ne!

Salonun arka sıralarından kıkırdamalar yükselir, yan tarafta bir patlamış mısır yere düşer, düştüğü yere en yakın olan dudaklar kesişmiş. O an orada sadece filmin yönetmeni bulunmak istemez ve ağlar. O andan sonra yönetmen adını Kar Wai Wong olarak değiştirir.

Benim 3 Fısıltı Kedi

Nemden buğulanmış, dumanlanmış bir banyoda, şıpır şıpır sular dökülürken ve şıpır şıpır terlerken, donuk bir şekilde oturmuş, suyun dakikalarca saçlarını ıslatmasına izin verirken...

- Merak ediyorum acaba yine severler mi beni?
- Sanmam
- Neden ki? Sevmişlerdi. Hem de deli gibi
- Demek ki sandığın kadar deli değilmiş. Hepsi bir başkasına sevdalanmıştır artık. Başka hayalleri vardır, başka mutlulukların peşindedirler
- Ya ben? Beni tamamiyle mi unutmuşlardır yani, hadi canım! Mesela biri bile benimle sevişmek istemez mi şimdi? Unutmuşlar mıdır tenimin kokusunu?
- Unutmak seninle ya da bir başkasıyla alakalı değildir ki. İnsanın unuttuğu sevdiği kişi değildir ki, hisleridir, hisler gider, hisler erir. O zaman unutur...
- Şimdi içlerinden biri çıkıp gelse birden önüme. Dese keşke "Seni hala seviyorum"
- "Unutamadım. Yıllardır aklımdan çıkmıyorsun" da desin mi :)
- Yalnızım.
- Biliyorum.
- İhtiyacım var.
- Biliyorum.
- Sevilebilecek biri olduğumu tekrar hatırlamam gerekiyor
- Biliyorum ama şimdi sırası değil
- Neden? Tam sırası!
- Sen kendini sevdirmek istiyorsun şimdi. Kedi gibisin
- Ne kedisi ya!
- Kediler de öyledir ya, aslında tüm istedikleri kulaklarının arkasındaki kaşıntıyı gidermektir. İnsanlara öyle bir sırnaşırlar ki, giderir insanlar o kaşıntıyı. Bilirler onlar da o sırnaşıklığın işe yarayacağını. Sonra işleri bitince dönüp giderler. İnsanı öylece bırakır giderler. Umursamazlar bile.
- Alakası yok benimle bunların
- Hatta bazıları, fazla sevdi diye tırmalar da öyle gider. İnsan arkasından bakar kalır elinin üstündeki tırnak izlerini tutarak
- Bornozsuz çıkmak istemiyorum buradan. Göğsüme kadar çekip, göğüslerimi ona göstermeden girmek istiyorum odaya. O odada olsun ama görmesin göğüslerimi ve ben üzerimi değiştirirken arkasını dönsün istiyorum. Dönerken hınzırca gülümsesin istiyorum. Çırılçıplak kalmışken, bakmasın diye arkasını zorla döndüren olmama rağmen, dönüp beni o yalınlığım ve utangaçlığımla görsün istiyorum. O odada biri, beni seven biri olsun istiyorum.
- Olacak, bekle olacak... Hadi kapat artık suyu